Dopóki piłka w grze… (cz.4)

Sporo czasu minęło od ostatniej publikacji tekstu o piłkarskich comebackach w ramach cyklu „Futbol jest Wielki”. Pojedynki Legii z Widzewem, Niemców z Francuzami czy Bayernu z Manchesterem nie są jedynymi w historii, w których działy się prawdziwe cuda. Czas na czwartą część tekstu „Dopóki piłka w grze…”.

„Depor”, „Depor”, „Super Depor”

Fani Deportivo La Coruna zapewne oddaliby wszystko, aby ich ulubiony zespół wrócił do czasów świetności sprzed kilku (nastu) lat. W tym momencie galisyjski klub robi wszystko, aby utrzymać się w hiszpańskiej Primera Division. Ostatnie tygodnie dla podopiecznych Fernando Vazqueza są jednak bardzo dobre, jeśli nie powiedzieć wręcz perfekcyjne. „Super Depor” wygrało trzy ostatnie mecze w lidze z rywalami, z którymi bezpośrednio walczy o pozostanie w najwyższej klasie rozgrywkowej. Wcześniej mistrz kraju z 2000 roku dzielnie walczył na Camp Nou z Barceloną, która ostatecznie wygrała 2:0. Nijak ma to się jednak do rzeczy, jakie Deportivo wyprawiało kilka lat przed degradacją do Segunda Division. Fanom na całym świecie zapadł w pamięci niezwykły dwumecz w europejskich pucharach przeciwko wielkiemu Milanowi.

– Nikt na poważnie nie myślał, że możemy tego dokonać, zwłaszcza przeciwko Milanowi – mówił Walter Pandiani już po ostatnim gwizdku arbitra w meczu przeciwko mediolańczykom. Był sezon 2003/2004 – tak na dobrą sprawę ostatni sezon wielkiego Deportivo. Rok wcześniej drużyna prowadzona wówczas przez Javier Iruretę zajęła w Primera Division trzecie miejsce, dzięki czemu mogła rywalizować eliminacjach do Ligi Mistrzów. Eliminacje te rozpoczęła od III rundy, gdzie rywalem był norweski Rosenborg. W dwumeczu Hiszpanie okazali się lepsi, zdobywając jedynego gola. W fazie grupowej Deportivo zajęło drugie miejsce za plecami AS Monaco, a przed PSV i AEK-iem Ateny. 1/8 finału przyniosła Galisyjczykom rywala w postaci Juventusu Turyn. Europejski sen nadal jednak trwał. Iberyjska drużyna wygrała obydwa mecze po 1:0 i przygotowywała się do starcia z wielkim AC Milan.